وتا امروز بدون جواب باقی مانده است .جو سالهای زیادی مردم این دهکده ی کوچک و صمیمی اسکیموئی را می شناخت.این دهکده در پنج مایلی شمال قرارگاه مانتی در ((چرچیل))قرار داشت.در آن روز سرنوشت ساز جو چندین کیلومتر از خانه خود دور شده بود تا از میان دشت یخ زده عبور کند و چند ساعتی را با دوستان اسکیموی خود بگذراند،اما تنها سکوت از او استقبال کرد.
بموجب گزارشی که او به پلیس ((نورث وست))داد،او کنار دهکده ایستاده و دوستان خود را صدا کرد،اما هیچ پاسخی نشنید.چنین رفتاری از مردم این دهکده ی کوچک بعید بود.پرده ی ورودی یکی از چادرها را بالا زد و دوباره دوستان خود را صدا کرد،باز هم پاسخی نشنید.به کلبه های دیگر هم رفت میخواست بداند چه بر سر مردم آنجا آمده است .در یکی از از کلبه ها ظرفهای پر از غذا پیدا کرد که دست نخورده بر روی آتش آویزان بود.اما این آتش ماهها سرد شده بود.در یکی دیگر از کلبه ها چند لباس نوزاد که از پوست فک دریایی دوخته شده بود،مشاهده کرد ولی سوزن هنوز در لباس بود و نشان می داد که مادر ناگهان کار دوختن را رها کرده است.در ساحل چهار قایق وجود داشت که یکی از آنها متعلق به رئیس دهکده بود.این قایق ها بر اثر برخورد موج با آنها شکسته شده بودند و به نظر می رسید که مدتهاست از آنها استفاده نشده است.وقتی ماموران حرفهای جو لابل را شنیدند همراه او به دهکده رفتند و به تحقیق و بررسی دهکده پرداختند ولی آنها هم از مشاهده ی دهکده خالی ازسکنه بسیار تعجب کردند.در کلبه ها تفنگهای اسکیموها در کنار در کلبه به دیوار تکیه داده شده بود و در انتظار صاحبان خود بودند که هرگز باز نگشتند.در قطب شمال تفنگ با ارزش تر از هر چیز دیگر تلقی میشود.مکانی که زندگی در گرو داشتن آن است.هیچ اسکیموئی به یک مسافرت طولانی بدون تفنگ نمی رود،با این وجود نفنگها در کلبه ها بودند و اسکیمو ها رفته بودند.اما چه بر سر سگها آمده بود حیوانات بزرگ و نیرومندی که اهمیت آنها تقریبا در آن سرزمین به اندازه ی تفنگ بود.
در حدود صد کیلومتر دورتر از دهکده لابل و ماموران هفت سگ را پیدا کردند که به درخت بسته شده بودند و همگی از گرسنگی مرده بودند.اما مبهم ترین قسمت این معما چیزی بود که آنها در جهت مخالف اجساد سگها مشاهده کردند.در آنجا محلی بود که اسکیموها جسد اعضای قبیله خود را به شیوه سنتی در زیر توده ای از سنگ دفن میکردند ولی این قبر باز شده بود و سنگها با دقت در دو ستون چیده شده بود.مسلما گشودن قبر کار اسکیموها نبود و حیوانات هم نمی توانستند سنگها را به این صورت بر روی هم بچینند.       
کارشناسانی که به تقاضای ماموران به دهکده آمدند به مدت دو هفته به بررسی و تحقیق در آن دهکده پرداختند و از بررسی غذاهای مانده در ظرفها به این نتیجه رسیدند که اسکیموها دو ماه قبل از آمدن جو لابل به دهکده آنجا را ترک کرده اند.از قرار معلوم سی نفر ساکنین این دهکده اعم از زن،مرد و بچه بدلیل نامعلومی در آغاز فصل زمستان خانه ی خود را ترک کرده بودند.آنها آنقدر با عجله از آنجا رفته بودند که از تمام چیزهای خود از قبیل غذا،تفنگ،سگ و لباس صرف نظر کرده بودند.وجود قایقهای آنها خود دلیل محکمی بود که آنها هرگز از دریاچه عبور نکردند و قبرهای گشوده شده نیز بر پیچیدگی این معما می افزود.ماهها تحقیق و بررسی نتوانست حتی نشانه ای از افرادی که در دهکده ی آنجیو کانی زندگی میکردند ،بدست دهد.پلیس محلی نتوانست این معمای اسرار آمیز را حل کند و تا به امروز این معما همچنان لاینحل باقی مانده است.

منبع مطالب:عجیب تر از علم نوشته ی فرانک ادواردز و تر جمه ی:نیلوفر عامری-رخشنده عظیم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: